- pokrzyżować się
- 1. схреститися, перехреститися;2. сплутатися
Praktyczny słownik polsko-ukraiński. 2014.
pokrzyżować się
Look at other dictionaries:
pokrzyżować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk Ia, pokrzyżować siężuje się, pokrzyżować sięany {{/stl 8}}{{stl 7}} ulec zaburzeniu, zagmatwaniu; poplątać się, pokręcić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokrzyżowały się komuś plany. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pokrzyżować — dk IV, pokrzyżowaćżuję, pokrzyżowaćżujesz, pokrzyżowaćżuj, pokrzyżowaćował, pokrzyżowaćowany 1. «zniweczyć, unicestwić, popsuć coś» Pokrzyżować czyjeś plany, zamiary. Coś pokrzyżowało komuś życie. 2. rzad. «pokłaść coś na krzyż, umieścić jakieś… … Słownik języka polskiego
przeniknąć — dk Va, przeniknąćnę, przeniknąćniesz, przeniknąćnij, przeniknąćnął, przeniknąćnęła, przeniknąćnęli, przeniknąćnięty, przeniknąćnąwszy przenikać ndk I, przeniknąćam, przeniknąćasz, przeniknąćają, przeniknąćaj, przeniknąćał 1. «o zapachach,… … Słownik języka polskiego
szyki — Pokrzyżować, pomieszać, mieszać, popsuć itp. komuś szyki «przeszkodzić, przeszkadzać komuś w wykonaniu jakiegoś zamiaru»: Spokojne i pewne pytania Dymitrowa zupełnie pomieszały szyki i wyprowadziły z równowagi pruskiego premiera, którego… … Słownik frazeologiczny
szyk — I m III, D. u, N. szykkiem; lm M. i «elegancja, wykwint, wytworność (zwłaszcza w ubieraniu się, w ruchach)» Szyk wielkomiejski. Nabierać szyku. Zajechać z szykiem samochodem. Ubierać się z szykiem, bez szyku. Ktoś jest bez szyku. ◊ pot. Zadać… … Słownik języka polskiego
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
wleźć — dk XI, wlezę, wleziesz, wleź, wlazł, wlazła, wleźli, wlazłszy włazić ndk VIa, włażę, wleźćzisz, właź, wleźćził 1. pot. «leząc, wolno idąc wejść gdzieś, pod coś, do środka czegoś» Wleźć do wanny. Wleźć do rowu. Wleźć do ogrodu przez dziurę w… … Słownik języka polskiego
poplątać — dk IX, poplątaćplączę, poplątaćplączesz, poplątaćplącz, poplątaćał, poplątaćany 1. «splątać jedno po drugim, splątać wiele czegoś, pozaczepiać jedno o drugie» Poplątać nici. Poplątane gałęzie, korzenie. Wiatr poplątał nam włosy. 2. «zagmatwać,… … Słownik języka polskiego
popsuć — dk Xa, popsućpsuję, popsućpsujesz, popsućpsuj, popsućpsuł, popsućpsuty 1. «zniszczyć, uszkodzić coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; zepsuć» Popsuć maszynę. Deszcze popsuły drogę. Dziecko popsuło wszystkie zabawki. ◊ Popsuć (sobie)… … Słownik języka polskiego
rozchwiać — dk Xb, rozchwiaćchwieję, rozchwiaćchwiejesz, rozchwiaćchwiej, rozchwiaćchwiał, rozchwiaćchwiali a. rozchwiaćchwieli rzad. rozchwiewać ndk I, rozchwiaćam, rozchwiaćasz, rozchwiaćają, rozchwiaćaj, rozchwiaćał, rozchwiaćany 1. «wprawić w ruch… … Słownik języka polskiego
plan — m IV, D. u, Ms. plannie; lm M. y 1. «zamiar, zamysł, pomysł, projekt» Fantastyczny, realny, szalony, zuchwały plan. Plan co do kogoś, czegoś. Snuć plany na przyszłość. Mieć coś w planie. Plan dojrzewa. Plan się udał, spełzł na niczym. ◊ Pokrzyż … Słownik języka polskiego
